 |
|
Kazimierz.com >
Galerie > Szalom - Wisniak
W dniach 3 - 25 czerwca 2004 r. odbędą się Dni z Kazimierzem Wiśniakiem - wielce zasłużonym dla kultury polskiej, znakomitym scenografem, kostiumologiem, malarzem, rysownikiem, grafikiem, współtwórcą kabaretu "Piwnica pod Baranami", współpracującym z wieloma znakomitymi scenami teatralnymi w Polsce (m. in. wieloletnim dyrektorem Teatru Bagatela), a nade wszystko ze wspaniałymi twórcami: Henrykiem Tomaszewskim (Teatr Pantomimy z Wrocławia), Konradem Swinarskim (Stary Teatr), Jerzym Jarockim.
Plan Dni z Kazimierzem Wiśniakiem:
Współczesny Teatr Pantomimy z Wrocławia - spektakl "Ulica Krokodyli" wg Brunona Schulza na scenie Teatru Bagatela, jako nawiązanie do współpracy Kazimierza Wiśniaka z Henrykiem Tomaszewskim i Teatrem Pantomimy
spektakl 4 czerwca o godz. 19.00 (obowiązują zaproszenia)
"Zaczarowany świat" - przekrojowa wystawa twórczości Kazimierza Wiśniaka w galerii Szalom, na której pokazane zostaną Jego prace malarskie, ilustracje książkowe i do czasopism (m. in. pierwszy polski komiks "Szaszkiewiczowa, czyli Ksylolit w jej życiu - obrazkowa powieść współczesna" publikowany w "Przekroju"), elementy scenografii, plakaty, a także gablota z lalkami z Muzeum Zabawek z Karpacza, które wspólnie z Henrykiem Tomaszewskim stworzył artysta.
Wystawie towarzyszyć będzie pokaz kostiumów projektowanych przez Kazimierza Wiśniaka do krakowskich teatrów.
Otwarcie wystawy 5 czerwca o godz. 19.00
Wystawa czynna do 25 czerwca.
Serdecznie pozdrawiamy i zapraszamy
Aneta i Karol Kuberscy
Galeria Szalom
ul. Józefa 16
31-056 Kraków
tel. 012 292 32 70, 430 65 05
e-mail: artszalom@poczta.wp.pl
www.kazimierz.com/artszalom
ZACZAROWANY ŚWIAT KAZIMIERZA WIŚNIAKA
"Kiedy myślę o dzieciństwie, nawiedzającym mnie często obrazem jest "droga przez tunel". Drewniana "Arka", w której mieszkaliśmy, była szara, podobnie jak murowane czynszówki obok. Cała dzielnica ujednolicona została szarzyzną, co było zasługą pary z pobliskiej elektrowni. Ona to skutecznie łączyła ze sobą wszystkie fabryczne dymy i zapach koksu, rdzy i smarów. Z frontowych okien przez kilkanaście lat oglądałem zbiorniki gazowni miejskiej, od strony brukowanego podwórka mury fabryki, a za nimi niezbyt odległe składy kolejowe i tory.
Niedaleko jednak znajdowało się miejsce wskazane przez ojca. Było to przejście pod nasypem kolejowym na ulicy Wysokiej. Bardzo długie, czarne i wilgotne. Ojciec nazywał to przejście tunelem. Od jasnego punktu świecącego w głębi mrocznego lochu ciągnął chłód. Ojciec wchodził zawsze pierwszy do tunelu. Musiał się bardzo przy tym pochylić, bo sklepienie było niskie. Idąc za nim czułem dreszcze na plecach, lecz nie z powodu zimna. Długa droga przez tunel była dla mnie jakby wtajemniczeniem. Idąc tam krok w krok, jeden za drugim, wychodziliśmy wreszcie na rozległe łąki, pełne motyli i kwiatów. W trawach lśniła woda. Tak samo błękitna jak niebo, w powietrzu wznosiło się brzęczenie pszczół i much. Po szarej codzienności nagle tyle kolorów! Ojciec - czarodziej. To on pierwszy pokazał mi piękno pejzażu i ukryte w nim ruchliwe życie owadów, żab i ryb."
Fragment książki "Z życia scenografa" Kazimierza Wiśniaka
Kazimierz Wiśniak
Urodził się 11 grudnia 1931 roku w Łodzi. Był czwartym, ostatnim dzieckiem przybyłej ze wsi do pracy w mieście Franciszki Wieczorek i Adama Wiśniaka, tkacza. W łodzi ukończył Liceum Budowlane i potem jako technik pracował na budowach wojskowych w przygranicznym Gubinie. Oszczędności z zarobków przeznaczył na pobyt w Krakowie, gdzie od 1953 roku studiował architekturę wnętrz w Akademii Sztuk Pięknych. W 1956 roku zadebiutował jako rysownik w tygodniku "Przekrój", był w grupie założycieli "Piwnicy pod Baranami", także członkiem kolegium redakcyjnego magazynu artystycznego Zebra. Od 1957 roku studiował scenografię u profesorów Karola Frycza i Andrzeja Stopki i otrzymał dyplom z wyróżnieniem w roku 1959.
Dużo scenografii projektował dla Wrocławskiego Teatru Pantomimy. W latach 70. tworzył scenografie dla trzech wybitnych reżyserów: Henryka Tomaszewskiego ("Gra w zabijanego" 1973, "Spór" 1978, "Hamlet, ironia i żałoba" 1979), Jerzego Jarockiego ("Paternoster" 1970, "Na czworakach" 1972, "Król Lir" 1971) i Konrada Swinarskiego ("Wszystko dobre co się dobrze kończy" 1971, "Ryszard III" 1972, "Wyzwolenie" 1974).
Za artystyczne osiągnięcia otrzymał w Nagrodę Miasta Krakowa, Złotego Ikara - Nagrodę Klubu Dramatopisarzy Polskich i Pracowni Sztuk Plastycznych oraz Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki.
Opracował ponad 250 scenografii w teatrach krajowych i zagranicznych. W Krakowie był dyrektorem teatru Bagatela z repertuarem skierowanym ku edukacji młodzieży, potem współredagował pismo "Salwator i Świat".
Jest autorem wydanej w 1998 roku książki "Z życia scenografa".
Lato spędza w Lanckoronie i dla jej mieszkańców wydaje od roku 1994 kwartalnik "Kurier Lanckoroński". Od 15 lat uczestniczy w międzynarodowych plenerach jesiennych w Słonnem, organizowanych przez Galerię Sztuki Współczesnej w Przemyślu.
W 2000 roku porzucił scenografię.
Ilustruje książki i maluje.
|
|
|
|
|
